13 Mayıs 2019 Pazartesi

Saza alışma sürecinde




Bağlama kursunun ilk dersinde, öğretmenimiz"saz nasıl tutulur"u öğretiyor. Sağ dizin üzerinde, sağ kolun altında saz nasıl  tutuluru  gösterirken dizlerim üzerinde  kolumun altında rahat duramayan bir saz ile uğraştırdım durdum tüm ders. Arada sınıf arkadaşlarıma bakıyorum, hepsi çok sevdikleri çocuklarını kucaklarına almış huzurlu bir anne gibi  doğru pozisyonda öğretmeni dinliyorlar. Beni gördüğünde, yanlış tutuş diye defalarca uyaran öğretmenimin sabrını taşırmaktan korkuyorum.  Heyecanımı korkumu kucağımdaki saz hissetmiş olacak  huysuzlanmaya başlıyor, bir oyana bir bu yana düştü düşecek, öğretmenin istediği şekilde dursun diye sapından sıkı sıkı tutuyorum. Öğretmen uyarıyor;  boğar gibi sapından yapışmayın.
Neden buradayım diye kendi kendime söyleniyorum, nasıl kaçabilirim ,  diye plan da yapamıyorum, bunca masraftan sonra...Kollarımın gücü azalıyor, saz kucağımda ağırlaşıyor, Allah'ım neden buradayım? Ders bitiyor, sazımı sırtıma asıp sınıftan çıkıyorum. Sırtımda söz dinlemeyen halden anlamayan bildiğini okuyan sevimsiz yabancı bir çocuk ağırlığı ile eve gidiyorum.
Bir yolunu bulmalı, sevmek için emek vermeli. Evi süpürmeden önce, çorbayı ocağa koymadan önce, bulaşıkları makineye koymadan  önce , markete çıkmadan önce, akşam perdeleri kapatmadan önce  sazımı kılıfından çıkarıp tüm acemiliğim ile sarılıyorum. Günlerce , kılıfından çıkarıp sarıldım , çalıyormuşum gibi yalancıktan tellerine vurup sonra kılıfına tekrar koydum.
Bunu herkesten gizli yapmaya özen göstersem de Pıtpıt'tan hiç bir şey gizlenemeyeceği için her anın şahidi oldu.

Sazımla aramızda bir bağ kurulurken Pıtpıt   hep yanımda  oldu.




Sazı keşfetme sürecimde desteğini hiç esirgemeden tüm zorluklara göğüs gerip hep yanımda kalmaya özen gösterdi.
Sazın tellerinden çıkan acemi sesler onu hiç  uzaklaştırmadı.

Güneşe doğru kestirmeye başlamışken elimde sazım ile beni görünce

gözlerini pörtlemesini hiç yanlış anlamadım.

Canım kedim, saza alışma sürecimde hep yanımda hep destekçim oldu, beni hiç yalnız bırakmadığı için ilk çaldığım eseri ona hediye etmek istiyorum.

3 yorum:

  1. Sahi... İlk çaldığın eser hangisiydi? Artık kendin için çalıp söylüyorsun değil mi? Seninle gurur duydum.

    YanıtlaSil
  2. Ahahaaa Ayşem ne güzel anlatmışsın yine, hem güldürdün beni hem sevindirdin. Zorla da olsa direnip çabalaman hoşuma gitti. Bir de Pıtpıt ın gözleri ne kadar güzelmiş, iyiki pörtletmiş o güzel gözleri :))
    Kolaylık diliyorum sana, inşallah ilk parçanı duymak bana da kısmet olur, çok seviyorum müziği, özellikle ensturman çalanları :)

    YanıtlaSil
  3. Saz calmayi ogrenme meraki nerden geldi? kendinizi neden zorluyorsunuz ki..Baska hobiler de deneyebilirsiniz size daha kolay ve tanidik gelen... Gokce

    YanıtlaSil