köpek

 

Domuzları vurmasınlar diye tepelere çıkıyorum. Hiç kimsenin haberi olmadan bir solukta gidip geliyor iken bu köpek  bir yerlerden çıkıveriyor., beni izliyor. Sebze, meyve yumurta kabukları için mi beni takip ediyor ,   karnı o kadar mı aç,   yaptığım yalı sabah akşam bahçeme koyuyorum, o da yiyor görüyordum.  Bu sefer tepeye bıraktıklarımın yanına yaklaşmadı, peşimden bahçeye kadar geldi. Sonra yok oluyor.

Bu köpekten çok korkuyorum, gözüm görmesin diye uğraşıyorum, yanıma yaklaştıkça gözlerimi kapıyor, oradan uzaklaşıyorum. 

Hissediyorum, ona bakarsam virüs içime girecek, öldürmeyecek, ömür boyu süründürecek acıdan,  kurtuluşum olmayacak.

İyice yaklaştı yanıma, taze  kazdığım yerlere yatmaya başladı.

Ekilecek toprağı kazma ile kazmak yeterli değilmiş, bellemek lazımmış, kazmayı bıraktım bele terfi ettim. Bel daha güç istiyor ama kazmadan daha zevkli. Beli toprağa saplıyorsun üzerine çıkıyorsun, ne kadar derine giderse o kadar iyi oluyormuş ekilen bitki için, toprağı derin sürmek verimi artıyormuş. 

Yardıma ihtiyaç duyduğumu hissedip yerinden kalkıyor. 

Dikenler, yabani fideler , sarmaşıklar toprağa öyle kök salmışlar ki söküp çıkarmak çok zor. 

Zorlandığımı hissedip yardıma geliyor.

Oysa hiç yardım talebim yoktu, sırf kendi isteği ile  dalları, kökleri dişleyip uzaklaştırıyor.

Uzak olsun benden diye ne yapabilirim, bilemiyorum.