İngiltere'nin ısırganları

İngiltere'deki bu ısırganlı yollar şehrin merkezinde, footpath'lerin (  yaya yürüyüş yolu) kenarlarını süslüyor. Şehrin içinde , insan boyunu aşacak kadar uzayabilmiş ısırganların arasında yürümek beni mutlu ediyor. Küçük bir apartman dairesinde yaşayan  mükellefler olarak belediyeye her ay 130 sterlin ödeme yapıyoruz. Şehrin genelini bahçeli  müstakil evler oluşturduğuna göre , İngilizler  belediyelere yüksek  vergi ödüyorlar. Verginin geri dönüşü olarak ısırganların yok olmasının beklenmemesi neyle açıklanır bilemiyorum. Ama  her gün ısırganlara sürtünerek yürüyebilen, ısırgan  görmekten rahatsızlık duymayan İngilizlere kendimi yakın hissediyorum.
Anne diyorum, burada çok ısırgan var.
Kızım toplayıp yemiyorlar mı İngilizler, gözlemesi, yoğurtlu kavurması, çayı ne güzel olur...
Yok anne toplamıyorlar, sadece köpekleri işiyor ısırganlara...

Luna

Kayıp kedi Luna'nın fotoğrafları ,  sekiz aydır İngiltere'deki sokağımın her yerinde asılı. Bir kız bir erkek çocuk  akşam üstleri  ellerindeki kutuyu sallayarak Luna diye bağırıyorlar. Sallanan kutudan sesler geliyor. İçinde kuru kedi maması olan bu  kutunun sesini duyan tüm kediler   pencerelere çıkıyor. Burada tüm kediler evlerde yaşıyor, sokaklarda hiç hayvan yok.
 Luna, luna , luna diye bağırarak sokağı dolaşıyorlar çocuklar. Arabaların altlarına eğiliyorlar, Lunaaa...Ağaçların etrafında dönerek üstteki dallara yükselerek, Lunaaa...Sokağın sonuna kadar kutu sallayarak bağırarak Lunaaa...Sokağın sonuna geldiklerinde hava kararmış oluyor, kutu sallamayı ve bağırmayı keserek sessizce evlerine dönüyorlar. Akşam üstü çocuk bağırışlarında ,içime umut doğuyor, mama sesine çıkıp gelecek Luna. Kaybolanlar, onları çağıran sesleri duyacaklar.  Çağıranları oldukça kaybolanlar yaşıyor olacak. Hava kararıp çocuklar sessizleşip evlerine dönmeye başlayınca bu sefer içime ürperti geliyor. Umut ne zaman yitirilecek?  Ne zaman aramayı bırakacaklar? Luna'nın fotoğraflarını ne zaman kaldıracaklar, Luna ne zaman görünmez olacak?