Kayıp kedi Luna'nın fotoğrafları , sekiz aydır İngiltere'deki sokağımın her yerinde asılı. Bir kız bir erkek çocuk akşam üstleri ellerindeki kutuyu sallayarak Luna diye bağırıyorlar. Sallanan kutudan sesler geliyor. İçinde kuru kedi maması olan bu kutunun sesini duyan tüm kediler pencerelere çıkıyor. Burada tüm kediler evlerde yaşıyor, sokaklarda hiç hayvan yok.
Luna, luna , luna diye bağırarak sokağı dolaşıyorlar çocuklar. Arabaların altlarına eğiliyorlar, Lunaaa...Ağaçların etrafında dönerek üstteki dallara yükselerek, Lunaaa...Sokağın sonuna kadar kutu sallayarak bağırarak Lunaaa...Sokağın sonuna geldiklerinde hava kararmış oluyor, kutu sallamayı ve bağırmayı keserek sessizce evlerine dönüyorlar. Akşam üstü çocuk bağırışlarında ,içime umut doğuyor, mama sesine çıkıp gelecek Luna. Kaybolanlar, onları çağıran sesleri duyacaklar. Çağıranları oldukça kaybolanlar yaşıyor olacak. Hava kararıp çocuklar sessizleşip evlerine dönmeye başlayınca bu sefer içime ürperti geliyor. Umut ne zaman yitirilecek? Ne zaman aramayı bırakacaklar? Luna'nın fotoğraflarını ne zaman kaldıracaklar, Luna ne zaman görünmez olacak?
Luna'yı bilmem ama Ayşe'nin görünür olmasına sevindim :)
YanıtlaSil