bir aydır duran güneş

İngiltere'de küçücük bir apartman dairesinde bir aydır  karantinadayım, iki odalı, balkonsuz, pencereleri ancak bir karış açılabilen. sabahleyin  yorgan havalandırmaya , kollarımı pervaza dayayıp kafamı dışarı çıkarmaya izin vermeyen üç tane pencerem var. Altı aydır buradayız, beş ay boyunca  yağmur yağdı , beş ay boyunca her gün yağmur yağdı, gri bulutlar hiç kaybolmadı ve hava hep  soğuktu. Penceremin kenarları  yosun tuttu, yosunların içinden uzaylı anteni  gibi uzantılar çıktı. Beş aydır güneş kendini karantinaya almış gibi, hiç gözükmedi.
 Stay at home dediklerinin  ilk günü güneş geldi ve bir aydır hiç kaybolmadan  gökyüzünde ışıl ışıl duruyor. Bir ay boyunca bir kere bile bulutlanmadı gökyüzü , bir damla da yağmur yağmadı. Bir aydır kuşların sesi daha gür çıkıyor, blackbirdler, robinler, turuncu gözlü martılar, çık çık çık diye seslenen  adını bilmediğim kuşlar...Gece gökyüzüne yıldızlar geldi, bir aydır oradalar.  Komşu ile dağ keçileri gelmiş. Tilkileri bekliyorum ben de. Dünyadaki yaşamlarına bir hırsız gibi devam etmeleri  son bulsun. Dünya onların olsun, karantina günlerinde hissettiğim şey bu.