Bahçeme gelenler

 

Köyümün hayvanlarının bakışları  bir başkadır. Bakışları bu köye özgüdür. 

Bakışlarında öyle bir farklılık vardır ki, göz göze gelindiğinde kezzap gibi eritir insan  yüreğini.

İnsandan korkarlar, yanaşmazlar,  elini kaldırsan taş atacak sanır başlarını  eğer , kaçarlar.

Bahçemde çalışırken uzaktan beri de olsa beni izlemelerine şaşıyorum.

Bahçemde en çok yılan var. Gölde  yüzen, siyah ince uzun yılanların artık benden korkmadıklarını sanıyorum. Yüzüp yüzüp gelip yanımda güneşleniyorlar. 

( güneşlenen bir yılan:)

Sonbahar gelince  tosbağalar, köstüler , yaban kazları, cırcır böcükleri, eşek  arıları, artık  görünmez oldular.

 Bazı akşamları  bir gulugız ( baykuş) geliyor,  artık çırılçıplak kalmış incir ağacına konuyor. Hep aynı gulugız, kendinden başkası yok,  tok  bir ses ile yalnızlığını mı karanlığa anlatıyor, bilemiyorum. Ama köyde  kimse onu sevmiyor , gulugız gelmiş diye irkiliyorlar, uğursuzluğu def etmek istiyorlar. 

Çatık kaşlı kediler ile cins cins köpekleri de her gün bahçemde görüyorum.

Beni izleyen iri bir karabaşı  tanıyorum, tepeye çıktığım bir günde görmüştüm ilkin. 

 Bahçedeki  ekili   yerimde   garip ayak izlerinin nedenini sorduğumda fındık yiyen( domuz) inmiş dediler. Duvarlarındaki tüfeklere baktılar.  Domuzlar gerçekten fındık mı yer , domuzlar ne yer diye internetten baktım. Bu köyün hayvanları iyi bilirler, köylünün tarlası çok kıymetlidir, tarlaya, ekili yere girenlere müsamaha yoktur.Topladığım  mutfak artıkları ile tepeye çıktım,  domuzlar  yesin, aşağıya inmesinlerdi .  İşte o gün bu karabaşı gördüm, aslan gibi  oturmuş zirveden bakınıyordu. Beni görünce kaçmadı. İyice uzaklaştığımdan emin olunca  domuzlar için    olan  sebze meyve artıklarını yedi. 

Köpeklerin açlığını görmek istemiyorum, artık dayanamıyorum. Açlıklarına  karşı  bencilce gözlerimi kapatıp   uzaklaşıveriyorum. Bahçeme kaçıyorum.

 Bu bahçe  tüm hayvanların.

Bahçemdeki tüm canlıların karnı tok olsun. Arılar, yılanlar, köstüler, kediler köpekler , gulugızı, kuşlar, tosbağalar, domuzlar   hepsinin karnı bu bahçede tok olsun. 

 Bahçemin gevşek olan çitlerinden içeri atlayıp beni uzaktan izliyor. Bir dolu köpek bahçeye giriyor, her akşam kara kazanda yaptığım yallarını yiyip gidiyorlar,  hiç biri bunun gibi uzun uzun oturup bana bakmıyor. 

Baktığımı hissettiğinde gözlerini benden kaçırırken 

artık bakışlarını da kaçırmıyor. 

 

Benden başkasını gördüğünde ok gibi fırlayıp bahçeden kaçıyor.

Benden de kaçsın istiyorum, kazmamın sapını göstersem, uzak dursun benden diye bağırsam.