köpek bakışı

 Güneye giden trenler çok ucuz diye her hafta sonu güneye gidiyoruz. Trende,  gittiğimiz şehrin adını doğru söylemeye çalışıyorum.
Pegtın diyorum, pentın , pantın...  Suyu havayı düşünceyi isimleri harfleri neredeyse her şeyi  doğru söyleyemediğim gibi bu şehrin adını da doğru telaffuz edemeden trenden iniyorum.
 İngiltere'nin diğer şehirleri gibi her an  yağmurlu  bu şehirde. Güneşin açtığı bir anda  şemsiyemizi unutmuşuz , yağmur yağmaya başlayınca farkına varıyoruz. Eşim ile oğlum şemsiye aramaya çıkıyorlar.

Adını doğru söyleyemediğim  şehrin bir  marketi önünde   bekliyorum.  Markete girip çıkanlara yoldan gelip geçenlere bakıyorum. Yanımdan geçenlerin konuştuklarına kulak kabartıyorum, anlayamıyorum. 

Bir adam   köpeğini bağladı karşımdaki banka . 

 Sonra markete girdi. Sahipsiz kalan köpek etrafına  tedirgin bakmaya başladı. Market kapısında bekleyen ben artık önümden geçen insan kalabalığını umursamadan köpeğe bakmaya başladım. Gözlerini markete dikmiş köpeğe baktıkça birbirimize çok yakın olduğumuzu hissetmeye başladım. 

Boynumdaki tasma, bağlı olduğum yerler, insanlar, zaman, beklenen...

Anlamsızlıklar içinde kaybolmuş iken bir köpek  bağlanıveriyor karşımdaki banka. Çevresindeki dünyaya  aynı benim gibi bakıyor. Dünya çok korkunç biliyorum. Beklediğimiz şey korkunçluğu yok edemiyor. O yüzden bu tedirginliğimiz, acı ile bakışımız. Senin bakışların benim bakışlarım iyi  arkadaş olur , dünyanın anlamsızlığına belki merhem olur dedim köpeğe. Hiç ayrılmasın bakışlarımız, tasmalarımızı  çözelim, zamansız , yersiz, insansızlığa doğru beklediğimize doğru...  kardeş olalım mı... 

 Köpeğin beklediği, marketten çıktı, tasmasını çözerken good boy dedi,  uzaklaştılar. 

Ardından bizimkiler geldi, üzgündüler, şemsiyeyi bulamamışlardı. İngiltere'nin sinsi yağmurlarına karşı savunmasız trene doğru yürüdük.