İngiltere'de okula başlamak 5

İngiltere'de okullar açıldı,  ikinci yarıyıl başlayalı üç hafta oldu. İkinci yarıyılda Yunus'un sınıfı değiştirildi. Matematik fizik kimya biyolojide üst sınıflara yerleştirildi. Sınıf arkadaşlarına alışmış öğretmenlerini seviyordu, ayrılmak onun için zor oldu . Dokuzuncu sınıflarda kaç tane matematik , fen sınıfı vardı ki, üç level atladın demişler. Tüm fen dersleri ile matematikten sınıf atlayanları tıp ya da mühendislik  fakültelerine  göre hazırlıyorlarmış.  Üniversiteye sınav ile girilmiyor. Üniversite okuyabilecek çocukları bu yaşlarda sınıflarını ayırıyorlar, hangi derslerde başarılı ise o branşa göre dersler aldırıyorlar. Yunus'un fen dersinden başarılı olduğunu rüyada görsem hayra yormazdım, fen dersini hiç sevmemiş, doktor olma hayali hiç kurmamıştı.

Geçen yarıyıl ev ödevi yoktu ama bu yarıyıl ev ödevi yapmaya başladı,  tüm ödevlerin tamamlanması yarım saatini alıyordu. 

Her akşam sofrada bir yandan yemek yiyip bir yandan  tüberküloz mikrobunu, zatürreli ciğeri, kanser hücrelerini gösteriyor, hepsini tek tek  anlatıyor. Hayret ile dinliyoruz. İngilizce okuduklarını bana özel tercüme ederken dalıp gidiyorum. Bu çocuk  bu kadar az zamanda nasıl böyle oldu?  Yabancı dilde, yabancı öğretmenler, arkadaşlar içinde  okuduğunun duyduğunun çoğunu anlamayan bir çocuk nasıl bu kadar az zamanda başarılı olur? Yarıyıl tatiline girmeden önce, binden fazla öğrencisi olan okulda  yazılılardan en yüksek  puanı  alan ilk yirmi öğrenciye başarı sertifikası vermişler. Yunus da almıştı sertifika, nasıl aldı, aklım ermiyor, inanamıyorum. Buraya geleli dört ay olmamışken bu çocuk nasıl bu kadar değişebildi?  Okul hayatında ilk kez hiç müdahale etmeyen, edemeyen  anne baba olmak zorunda kaldık. Hiç müdahale edemeden çocuk aldı başını gidiyor, İngiltere  çocuğu doktor yaptı, haberimiz yok. 

Akşam sofrasından kalkamıyoruz, heyecanla soluk soluğa işlediği dersleri anlatıyor, biz de onun gibi heyecanlanıyoruz.

Oğlum doktor olmak istiyor musun, diye soruyorum.

İnsanları hasta görmek istemiyorum, iğne görmek istemiyorum, hastaneleri hiç sevmiyorum diyor.

Öğretmenimiz  , ilk ders hastalıkları duymak istemeyenler  el kaldırsın dedi, hoşlanmadığım halde el kaldırmadım, merak ettim. Kanser dersinde bir kız dışarı çıkmak istedi, öğretmen ona izin verdi, kanserin konuşulduğu her konuda dışarı çıkabilirsin, dedi, bu çok hoşuma gitti. Doktor olmayı istemiyorum , öğretmenimi ve dersleri çok seviyorum, dedi. Dün sabah Alman marketi   Aldi'de  kahvaltılık için  alışveriş yaparken tezgahların birinde mikroskop gördük. Bir kaç sene önce basit bir  mikroskop almıştım, çok az ilgilenip bir köşeye atmıştı.   Alsak mı almasak mı diye tereddüt edemedik, yunus artık araştırmayı seviyor, artık merak ediyordu. Sabah kahvaltısı için  mikroskopta bizimle beraber masaya oturdu. 

.