12 Ekim 2017 Perşembe

Cumhuriyet Şiiri



Geçen akşam bir Cumhuriyet şiiri yazmıştı,  o şiir ile ilgili bir yazı bu, Cumhuriyet ile ilgili.
Ben ütü yaparken o da şiirini yazmıştı. Ütüyü akşama ertelemiştim, hem  odanın soğukluğunu alsın,  hem de yan yana oturalım, ödevlerine yardım edeyim bir an önce özgürlüğüne kavuşsun diye.  Okuldan beşi yirmi geçe gelmiş, üstünü çıkarıp yemeğini yedikten sonra oturma odasına geçmesi altı buçuğu bulmuştu. Üç saati vardı uyku için yatağa gitmeye. Okuldan artan üç saati ev ödevleri için kullanması gerekiyordu , ev ödevi olarak test çözmesi gerekiyordu. Her okul yardımcı ders kitabı diye test kitaplarını şart koşuyordu, bizim okulda aynıydı,  yardımcı kitap "test kitabı" alınması zorunlu kılınmış, sosyal dersi öğretmeni üç ayrı test kitabı almayı şart koşmuştu. Sabah sosyali vardı, üç test kitabının ilk konularının testini çözmeye başlamış ben de yanında ütünün buharını maksimuma çevirmiş, onun üstlerini ütülüyordum. En çok onun kıyafetlerini ütülemeyi seviyorum, hepsi küçük. Akşam yatma vakti geldiğinde  bir tane Türkçe dersi ödevi kalmıştı, şiir yazılacaktı, kendi şiiri olacaktı. Ütünün sesini kıstım, yorgun ağızla söylenilenleri duyabilmek için, ödev bugün verilmiş yarın isteniliyormuş. Çarçabuk bir şiir yaratması gerekiyordu. Konusu Cumhuriyet olan. 
Ütünün fişini çektim, çözülmüş test kitaplarını kucağından aldım.
Zorla açık tutmaya çalıştığı  yorgun gözlerinden öptüm. Bu saatte bu yorgunluk ile olmaz dedim, hafta içi olmaz, hafta sonu dinlenmiş bir vücut ile yazarsın dedim...Olmaz diye hemencecik ağlamaya başladı. Ödev yarın teslim edilecekti.
Artık öğretmen, okul, müfredat ile savaşmıyorum, belki değişirler diye kapılarına gidip konuşmuyor, iyiye doğruya doğru bildiğim şeyleri yazmıyordum, onlar bildiğini okuyacak, ben çocuğumu koruyabildiğim kadar koruyacaktım. Örneğin rehberlik bölümüne sınıf içi arkadaşlığı geliştirme, saygıya,sevgiye, dayanışmaya, hissetmeye dair çalışmalar yapmaları için  yazılar yazmıştım onlardan gelen tek şey bu üste fotoğrafını koyduğum " test çözme çizelgesi" ...Haklıydılar, ellerinden bir şey gelmiyordu, mecburdular sistem diye bir şey vardı, test kitabını almayan velileri sorumsuzlukla suçlayacak kadar sistemin gözü kara savunucularıydılar, çocuklar yaz boz tahtasıydı,  her şeye müsaittiler,  milyonlarca konuyu  beş dakikalık teneffüslerle bütün gün ezberlemeye zorlanabilirlerdi, sabah akşam teste ihtiyacı olduğunu hissetmeliydi, en çok susmalı, en çok dinlemeliydi,     çocuktular işte,büyükler her zaman büyüktü, peki cumhuriyet neydi? Üzerinde düşünülmesi gereken en az şey olmalıydı cumhuriyet aksi taktirde yalancı olurdu büyükler...

Bu küçücük zamana cumhuriyeti sıkıştırmalıyız.
Yatmadan önce testlerle yorulmuş bir kafada cumhuriyeti canlandırmalıyım.
Cumhuriyet halkın bağımsızlığı, özgürlüğü..
Anne ben de halk mıyım dedi,
Evet sen de halksın dedim.
Bağımsız, özgür bir şiir yazalım dedim ,  ütülenmiş çamaşırların üstüne çıkıp, kendimi yükselterek,  beyaz iki atleti kanat yapıp sallayarak...
Gülmeye başladı, gülerken canlandı, yüzüne kan geldi, gözleri açıldı.
Mısralarında mutlu çocuklar, kanatlanıp uçan anne olan  iyi ki varsın cumhuriyet şiiri yazıldı.
Bu kadarcık kısa zamana sıkıştırılan şiir ödevi  yapanlara artı yapmayanlara eksi verilmesi içindi. 
Çok uykusu gelmişti şiiri temize çekemedi, uyudu. Sabah olunca beyaz kağıdı, tükenmez kalemi eline aldığında ciddileşmişti, bu kanatlı anne, uçan özgür kelimeler  çok komik, çok basit, çok çoçukcaydı, cumhuriyet şiiri ağır olmalıydı...Okulun ciddiyeti ile uyanılmış bir sabahta kırpılmış şiir iki kıta kalmıştı... Yapma diyemedim, onun şiiriydi. Okulu artık tanıyordu, olması gerekenler olmadığı zaman okul onu üzüyordu. 

Şiiri buradan paylaşamıyorum çünkü, 
dün akşam okuldan geldiğinde çok telaşlıydı, sınıfta bir kaç kişi şiir yazabilmiş, öğretmen kağıtları alıp gitmiş, teneffüste " şiiri sen mi yazdın " diye sormuş , ben yazdım cevabını aldıktan sonra internete yazıp aratacağım, diye ayrılmıştı.
Akşam okuldan gelir gelmez yemekten önce şiirini yazdı internete ,   kendi yazdığına o zaman inanacaktı, yazdığı kelimelerin yokluğunu gördüğünde...
Güldüm, şanslısın dedim, bu yeni öğretmen iyi şiirden anlıyor, bu tepkisi  şiirini beğendiği anlamına geliyor, hadi yemeğe oturalım...





4 yorum:

  1. Ne güzelsiniz;yazının sonunda ben üzüldüm,siz mutlu olacak bir sonuç çıkarmışsınız. Öğretmenin 'sen mi yazdın' demesi anlaşılabilir ama üzerine birde inanmadığını belirten 'internette yazıp aratacağım' şeklinde konuşması üzücü geldi bana, bunu öğrencisine söylemesi gerekmezdi bence :( Gözlerinden öpüyorum Y.'u, emeğine sağlık :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Öğretmeni Y.' u tanımıyor, yeni geldi, bu tepkisi normal, çocuklar internetten hazır şeyleri alıyor, hem vakitleri yok hem kendi düşünceleri değer görmüyor, hem teste alışıklar hem...daha fazla yazmayayım...Teşekkür ederim ...

      Sil
  2. Ne güzel annesin sen. Boşver okulda ne olup bittiğini. O, bütün çocuklar gibi Yunus'un savaşı. Dünya çok karmaşık. Çocuk ya da büyük, hepimiz zorluklarla mücadele etmeyi öğrenmek zorundayız. Sen bu yüreğini hep genç, hep sıcak tut. Senin oğluna gösterdiğin sevgi herşeyin üstesinden gelir.Yunus dünya ile savaşacak ve mutlaka başaracak. Çünkü senin gibi bir annesi var.

    YanıtlaSil
  3. Bu sabah erken kalktım ama hastayım yataktan çıkmak istemedim. Herkes uyuyor, oğlum öksürüp duruyor sadece kapmış şifayı. Kendime bir hediye vereyim dedim ve açtım bloğu okuyamadığım tüm yazıları su içer gibi okudum. Umut veriyorsun ya, herşey güzel olacak.

    YanıtlaSil