31 Ekim 2017 Salı

Duyarsızlık ile ilgili

Akşam uyku saatinde yatağına yatırıp ışıklarını kapatmadan önce, " anne ışığı kapatma sana söylemek istediğim bir şey var" dediğinde bilirim, önemli bir şeydir, bütün gün aklına takılmıştır uyumadan önce kurtulmak istiyordur.
Bu sene eksik bir arkadaşları var, kaydını başka bir okula aldırmış.  " Gitmesi iyi oldu sınıf başarımızı düşürüyordu" demiş branş öğretmenlerinden bir tanesi. Bütün gün  o kız gözünün önünde canlanmış. Tembelmiş, ödevlerini yapmıyormuş, hiç arkadaşı yokmuş zaten, gitmesine üzülmemiş ama " iyi ki gitti" denilmesine çok üzülmüş. Herkes konuşmadığı için ben de konuşmuyordum ama bugün hep onu hatırladım, gözümün önünden hiç gitmedi.

Sınıf öğretmeninden uyarı aldım, " duyarlı çocuk" olsun diye uğraşmamalıydım, ülke gerçeğine göre yetiştirmem gerekiyordu, gerçekler acıydı  vs. vs... Geçenlerde öğretmene bir mesaj atmıştım, okulda çocuklar birbirlerine vurmasın diye sevgiye paylaşmaya , arkadaşlığa dair okulda yapılabilecek  öneriler yazmıştım, örneğin Hollanda'da ki arkadaşımın okulundaki uygulamayı , alay etmek konusunu bir hafta bütün velileri de ortak ederek  işlemişlerdi, bir hafta başka hiç bir şey yapmadan... bütün gün onların başındaydı çocuklarımız, öğretmenlerin bu ağır işlerinde sorumluluk hissediyordum .  "Hissedebilmek" ile ilgili naçizane önerilerimi edebi olmasına dikkat ederek yazmıştım.  Öğretmen oldukça içten,  ilgili bir dönüş yapmaya çalıştı mesajımın geri dönüşünün özeti şuydu ,vurana vuracaktı, niye vuruyor diye duyar yapmayacak, edebiyat parçalamayacaktı , Hollanda değil burası Çorum...  Haklısınız dedim, değişime açığım, ülke gerçeğine uygun bir anne de olabilirim. Duyarlı olsun diye özellikle yaptığım bir şey yoktu ama   odasındaki çiçeği   kaldırmak ilk aklıma gelendi.
 Geçen hafta a101 den boks eldiveni ile kum torbası aldım. Çok kızdı, paramı boşa harcamıştım asla vurmayacaktı , biliyordum ama yine de oturma odasına gözle görünür bir yere koydum. Ne yapıyorum  kafasını mı karıştırıyorum, açıkçası umursamıyorum. Doğruyu hep aradım , hiç emin olmadım ama doğruya giden tek yol olmadığının farkına varalı da çok oldu.
Sevgili arkadaşlarım duyarsızlık ile ilgili önerilerinize ihtiyacım var.

  Odasının ışıklarını kapatayım, okulu terk eden arkadaşının görüntüsü yok olsun,  huzurlu uykulara dalsın...

10 yorum:

  1. Ah Ayşecim bizim çocuklarımız duyarsız olamaz ki, olmasınlar da zaten.

    YanıtlaSil
  2. Ben bir anne değilim ama arkadaşlarımda gözlemlediğim durum şu ki; anne baba ile paylaşamayan, ilgisiz kalan, söyledikleri dikkate alınmayan çocuklar duyarsızlaşıyor. Varsın öğretmen öyle desin siz boş verin, bu memleketi Yunus gibi kalbi güzel çocuklar kurtaracak...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Anne olmamanıza rağmen bu kadar isabetli bir yorum yapmanızı çok tebrik ediyorum, tam yazdıklarınızı yazmaya hazırlanıyordum ki yorumunuzu gördüm. Ayşe hanıma verebileceğim tek tavsiye bu hayatta kendisi kadar duyarlı olmayan insanların da var olduğunu ve böyle kişilerle karşılaştığında her şekilde kendisini savunması gerektiğini sık sık dile getirmesi, nasıl vahşi bir kopek bize saldırdığında kacma şansımız yoksa bir şekilde ona karşı koyarsak bu tip insanlara da öyle karşı koyacağız, bazen sözlerimizle, bazen bi tasla, bazen de sopayla

      Sil
  3. Çok iyi anlıyorum sizi...benim var mı diye düşündüm; düşününce buldum.müzik okulundaki bazı arkadaşları tekme tokat olayını çok seviyorlardı ve ben de son çare olarak 'vurana sen de vur ama asla kendin başkasına kaba kuvvet uygulama ve uygulayanada engel ol' dedim. Bunu halen savunuyorum. Onun dışında duyarlı olması benim için önemli ve duyarlı yetiştiriyorum Ayşe Hanımcım.

    YanıtlaSil
  4. Off o kadar derin bir konu ki. Sizi çok iyi anlıyorum. Benim oğlum artık üniversite öğrencisi. Yani büyüdü ancak yetiştirme tarzından dolayı ilkokulda ona yapılan zorbalıklara kaba kuvvetle cevap vermemesi onda travma yarattı ve birtakım başka ergenlik sorunlarıyla birleşip bir-iki yıl önce ortaya çıktı. "Ben korkak mıydım? Korkak mıyım?" diye diye kendini ve bizi yedi. Devam ettiğimiz psikolog "bazı insanlarda büyük şeyler travma yaratırken, bazılarında daha küçük olaylar travma yaratabilir" dedi. Lisede yapılan terbiyesizliklere de içinden gelen cevabı tam veremediği için, öfkesini boşaltamadığı için zorluk çektik. Bir ara öyle bunaldım ki psikologa "sen çocuğunu iyi yetiştirmeye çalışıyorsun, terbiye yoksunu bir başka çocuk gelip her şeyi alt üst edebiliyor. Keşke vurana sen de vur diye yetiştirseydim" diyerek ağladım. O da "yok olmaz öyle" falan dedi tabii:) Sonra rahatlayınca, sinirim geçince her şeye rağmen doğru davranışın bizimki olduğuna karar verdim bir kez daha. Çocuğunuz ve siz bu ülkede, bu şartlarda sanırım zorlanacaksınız. (Gerçi özellikle lise döneminde tüm dünya gençleri arasında zorbalık var, ona da ayrı parantez açmak isterim).Orta yolu bulmak yine size düşecek. Ukalalık saymazsanız, daha eski bir anne olarak tavsiyem, duyarlı bir insan olması için yaptıklarınıza devam etmeniz ancak kötülüğün, haksızlığın da olduğunu bilerek zaten hassas olduğu belli olan çocuğunuzun üstüne çok da gitmemeniz olacaktır. Sizi rahatlatacaksa şimdi oğlumun "nerede nasıl davranacağımı biliyorum, merak etme sen" dediğini söylemek isterim:) Ara ara isyan ediyor yine ama -erkeklerin olgunlaşması biraz daha zaman alır malum- birkaç yıl sonra her şeyin daha iyi oturacağının sinyallerini de veriyor. İyi bir aile, sağlıklı anne-baba ilişkisi her şeyin üstesinden gelecektir. Annelik zor. Böyle duyarlı anne olmak daha da zor. Size kolay gelsin, her şey gönlünüzün güzelliğine göre olsun, Allah oğlunuzu iyi insanlarla karşılaştırsın.

    YanıtlaSil
  5. İnsanın kendisini olduğundan farklı göstermeye çalışmasından,insanların hislerini kullanarak kandırmasından öte duyarsızlık var mıdır ki?

    YanıtlaSil
  6. açıp açıp yorumlara bakıyorum. bir yol gösteren olur mu diye. boks eldiveni işallah işe yarar diyorum. burunları akan kedilerin, güzel gözlü sokak köpeklerinin, çıplak ayaklı çocukların, sonbaharın yanından geçip gitmek istiyorum. geçip gitsinler ve kalbimde hiç sızıları kalmasın.
    koltuk altına botoks yaptırmış bir tanıdığım. aşırı terliyormuş. işe yaramış. göz pınarlarıma yaptırayım diyorum. şırıl şırıl ota boka ağlamaktan, ağladığımı saklamaktan, sakladığımı kendimden saklamaktan yıldım zira.
    yok mu Yunus'u kurtaracak önerileri olan birileri? bir el atın ben de faydalanayım.
    nevin yıldırım iyi midir içerde? uykuları kaçıyor mudur o adam yüzünden yoksa rahata ermiş midir ruhu.
    vurana vuracağım. avcuma yazacağım unutmayayım diye. vurana vuracağım. vurmayana vurma ihtimali var diye vuracağım. kendi kötülüğümle karşılaştığımda kendime vurmayacağım, aferin diyeceğim kendime. bunları da unutmayacağım.
    evet, önerisi olan var mı?
    nükhet

    YanıtlaSil
  7. Ben başımdan geçen biri olayı anlatayım. Belki bir işe yarar. Kızım 4 yaşlarındaydı. Lojmanın bahçesinde yaş ortalaması 5 olan yaklaşık 10 çocuk bir arada oynarlardı. Kızım her yarım saatte bir ağlayarak eve gelir, bana vurdular diyerek kendini eve kapatmayı hedeflerdi ama ben "arkadaşlar arasında olur böyle şeyler, büyütme " gibi şeyler söyleyip oyununa devam etmesini isterdim. Bir gün kızım yine canı yanmış, gözlerinde yaşlarla içini çeke çeke geldi eve. Babası "Bekle beni" diyerek bahçeye çıktı. Elinde 2 karışlık bir dal parçasıyla geri dönüp, "Al bunu şimdi, sana vurana sen de vur" dedi. O günden sonra kızımın "Bana vurdular" diye ağladığına hiç rastlamadım. O, başkalarına zarar vermemesi gerektiğini biliyordu zaten. Bilmediği şey kendini korumaktı. Onu da öğrenmiş oldu.

    YanıtlaSil
  8. Gülsüm hanımın yorumunu çok beğendim, kendini nasıl koruyacağını öğrenmiş oldu. Bu tabi illa ki vurarak olması gerekmiyor, sözü iade ederek, onu kıran saçma sözlere umarsız kalabilmeyi öğrenerek... Yunus sizinle her konuşmasında nasıl düşünmesi, olayları nasıl değerlendirmesi gerektiğini öğreniyor. Gün gelecek bunları kendi başına yapacak. Ama bu öğrenmenin hızlı olması için bol bol konuşmalı her olayını anlatmalı, kendi kendine çözdüyse nasıl çözdüğünü de anlatmalı. O zaman iyi olacak.

    YanıtlaSil
  9. Ben de vurana vur diyenlerden hiç olamadım maalesef :( Bu konuda kelin ilacı durumundayım Ayşecim...

    YanıtlaSil